`Niet iedereen houdt van kinderen!’
Het strandhuisje waar we de komende week gaan verblijven, ziet er prachtig uit met haar mooie veranda waar je uit de wind kunt genieten van het levendige strand en rustgevende golfjes van de zee.
Als de eigenaresse ons alles uitlegt, krijg ik een beklemmend gevoel. `Jullie zijn behoorlijk vrij, zie ik.’ zegt ze tegen mijn enthousiaste kinderen die in en om het huisje gaan spelen hier zo lang naar uit te hebben gekeken. `Zal ik direct de regels uitleggen!’
Ok, ik snap dat het nodig is als je vlak naast elkaar leeft, want eerlijk is eerlijk… de huisjes zijn heel smal! Maar ach, je bent toch bijna altijd buiten, denk ik nog. `Niet voor het huisje graven!’ Euh? Logisch dat het achter het huisje niet mocht door de duinen die intact moeten blijven, maar voor is toch het strand. Ondertussen luister ik gewoon netjes verder. Wel een beetje in shock.
`Ja, kinderen spelen, maar houdt wel rekening met de buren. Niet iedereen houdt van kinderen! Ook hier op deze rij wonen mensen die gewoon echt niet op kinderen zitten te wachten.’ `Huh, wat zegt ze nu dan?!’ denk ik en mijn hoofd slaat op hol. Toch blijf ik heel rustig. Als alles is uitgelegd, besef ik me dat ze verblijft in het huisje vlak naast ons. Ze hebben dus twee huisjes.
`Maar, euh, niet op ons letten hoor.. gewoon lekker genieten!’ Ze loopt terug naar haar veranda waar ze de uren erna alles goed in de gaten houdt. Nu liep ik de eerste uren met een knoop in mijn maag. Met alles corrigeerde ik de kinderen. `Niet te hard lopen! Zachtjes praten! Ga verder het strand op om te spelen!’
Gelukkig kon ik het toen alles was ingeruimd, tot op een zekere hoogte loslaten. Kom nou! Het is onze vakantie en we zijn op het strand. Waar kinderen spelen en genieten! Tuurlijk houdt je rekening met elkaar. Dat doe je thuis ook. Waarom laat ik iemand me eigenlijk zo gek maken door zulke opmerkingen? Ze was wel heel aanwezig en zat de hele week naar ons te kijken. Waarschijnlijk gewoon te genieten van hun uitzicht, maar door de strenge start hield ik er een nare smaak aan over.
Uiteindelijk hebben de kinderen de hele week heerlijk gespeeld. Wat een vrijheid zeg! Elke dag zomaar naar buiten kunnen rennen, naar de schommels of een zandkasteel maken… dat ga ik zeker missen.
Wat doe jij als er zoiets gezegd wordt of in zo’n bepaalde situatie bent?
augustus 21, 2017
Wat vervelend dat je vakantie zo begint. De eigenares moet wat meer vertrouwen in haar huurders hebben. Ik zou door zo iets niet nog een keer haar huisje huren.
oktober 7, 2017
Misschien spreekt ze uit ervaring? Sommige ouders gaat toch echt anders met hun kinderen om dan anderen. Hier in de buurt hebben we zulke schreewkinderen. Ik irriteer me dood, en de ouders zeggen niks.
oktober 7, 2017
Je hebt gelijk, Els, sommige ouders laten hun kinderen heel vrij wat ook weleens overlast kan veroorzaken. In dit geval was het een start van een vakantie en had ze het anders kunnen brengen, vind ik persoonlijk. Als gast voel je je dan niet echt welkom. Voor mij wel echt een leerdoel.. leren eerlijk feedback te geven op haar ontvangst. Ik was nu eigenlijk overvallen van de binnenkomer.
oktober 7, 2017
Ik snap je verbazing, ik zou me ook heel rottig voelen met drie drukke dochters #blogfeestje
oktober 7, 2017
Het is vaak gewoon enthousiasme ook.. voor ons om op te letten als ouder dat ze wel goed luisteren. Klopt, Linda.. het voelde wel rottig ja.