Twee generaties naar de bioscoop.. twintig jaar later!

Posted By Esmee on feb 17, 2017 | 2 comments

Terwijl er een traan in mijn oog prikt, kijk ik opzij naar mijn dochter. Het licht van de film schittert op haar gezicht. Ze lijkt geïntrigeerd door het verhaal en zeker de magie ervan dringt tot haar door. Zo zat ik ook twintig jaar geleden in de bioscoop. Toen ik las dat tijdens de Oscarmaand onder andere de film Titanic weer op het witte doek te zien was, twijfelde ik geen moment en kocht twee kaartjes voor ons.

Wat lijkt ze toch op mij! Haar koppigheid waar we soms zo door botsen, de vrolijkheid wat ons zo laat lachen, het verlegen karakter wat ons wat onzeker laat voelen en nu met die lieve blik zie ik mezelf in haar. Als ze merkt dat ik haar kant op kijk, hebben we oogcontact en lachen. We voelen de verbondenheid. Samen genieten we van deze prachtige film. Het laat mij jong voelen en mijn dochter zo groot lijken.

Op sommige momenten van je leven kan de tijd niet snel genoeg gaan. Als we ouder worden, proberen we deze te laten stagneren en nu mag het even stilstaan. Deze momenten zoals hierboven beschreven, koester ik en laat me genieten van het nu. Je bent zo jong of oud als je je voelt. Ik ben de vrouw die samen met haar dochter hetzelfde voelt wat dit moment tijdloos maakt!